Najnowsze wydanie miesięcznika BANK 
Jaką przyszłość ma euro? Czy pozostanie drugą walutą, ustępując pola dolarowi? – pyta dr Maria Dunin-Wąsowicz w artykule poświęconym walutom rezerwowym świata w lutowym numerze Miesięcznika Finansowego BANK. Zamieszczamy fragment tej publikacji.
Od wieków najważniejszą metodą stosowaną do stabilizacji kursu swoich walut było powiązanie kursu niezbyt silnego pieniądza z kursem jednej z walut światowych, pisze w styczniowym numerze Miesięcznika Finansowego BANK Maria Dunin Wąsowicz. Prezentujemy fragment jej artykułu.
„Bez wątpienia przedłużający się konflikt na Ukrainie drenuje rosyjskie zasoby finansowe, powodując nie zawsze właściwe zaopatrzenie wojska. Warto więc zauważyć, że są one istotnie niższe również dlatego, że po prostu nie zostały zaplanowane, skoro wojna miała być błyskawiczna” – pisze Maria Dunin-Wąsowicz w najnowszym numerze Miesięcznika Finansowego BANK. Publikujemy fragmenty jej komentarza.
W jaki sposób państwa stabilizują kursy swoich walut? Najważniejsza bodaj metoda, stosowana od wieków, polegała na powiązaniu kursu niezbyt silnego pieniądza z kursem jednej z walut światowych.
Rzadko które relacje międzynarodowe budzą współcześnie tak wiele rozczarowań i nadziei jednocześnie
jak stosunki transatlantyckie. Stan permanentnej niepewności co do wektora zmian we wzajemnych kontaktach Ameryka-Europa, trwający z górą ostatnie osiemdziesiąt lat, jest o tyle zastanawiający, że w potocznym odbiorze relacje te należą do dość stabilnych i zasadniczo przyjaznych. Obaj aktorzy wykreowali wszak główną wspólnotę bezpieczeństwa w systemie międzynarodowym zaledwie na podstawie dwóch głównych dokumentów, którymi są Traktat Północnoatlantycki (NATO, 1949) oraz Deklaracja Transatlantycka (TAD, 1990).
Tradycyjnie przychylny stosunek Polaków do Wielkiej Brytanii może zaskakiwać. Tymczasem, kiedy oceniać go z perspektywy wielkiej polityki, to łatwo zauważyć, że o jego zaistnieniu – datowanym od dawna – przesądzają takie czynniki, jak podobnie stanowczy stosunek obu państw do europejskiego bezpieczeństwa, w tym – współcześnie – do statusu NATO oraz konieczności jego odpowiedniego finansowania. W tej sytuacji oczywiste wydaje się stwierdzenie, że wyjście UK z Unii martwi Polaków.
Chociaż Wielką Brytanię od dekad nazywano trudnym partnerem Unii Europejskiej, to niemal od zawsze, czyli od połowy lat 70. XX w., ewentualność rozwodu obu partnerów zaliczano do koncepcji chybionych.
Wielka Brytania opuściła Unię Europejską ponad sześć miesięcy temu, 31 stycznia br. W końcu grudnia tego roku kończy się okres przejściowy, podczas którego Brytyjczycy powinni sfinalizować negocjacje normujące na nowo ich stosunki polityczne i gospodarcze z UE. Wielu ekspertów sądziło, że marcowy wybuch pandemii koronawirusa zmieni plany Londynu. Ich zdaniem, potężna recesja spowodowana okresowym wygaszeniem gospodarki i sięgająca 35% spadku brytyjskiego PKB w II kw. powinna zatrzymać UK w Unii przynajmniej na kolejny rok. Takie rozwiązanie podsuwał Brytyjczykom choćby Międzynarodowy Fundusz Walutowy.
Opracowanie podstawowej strategii obrony przed cyberatakami należy do zadań zarządów instytucji finansowych, jednak doradcza funkcja organów nadzorczych w tym obszarze jest nie do przecenienia. Sprowadza się ona do przygotowania propozycji systemu odpornościowego (cyber-resilience) dla firm i instytucji finansowych.